حرف های در گوشی یک آموزگار با خودش

حرف های در گوشی یک آموزگار با خودش 

می توانم یا نمی دانم

ماهی یک بار چینش نیمکت های کلاس را تغییر دهم.پای تنها درخت مدرسه،کلاسهای ریاضی،انشا،علوم،اجتماعی را تشکیل بدهم.هفته ای چند روز،یک یا دو دستیار آموزشی(معلم یار)از مادر ها در کلاس داشته باشم.

با توجه به نقش تمرین و تثبیت یادگیری،تکالیف متنوع مربوط و دوست داشتنی به جای رونویسی بدهم.

با استفاده از پول(سکه-اسکناس)قوطی های خالی کنسرو .ساعت،متر،طناب،پارچه،ماشین حساب،مقوا،سنگ،برگ،مشکلات ریاضی را ترش و شیرین تدریس کنم.

فکر می کنم که عروسک،توپ و ماشینهای اسباب بازی بچه ها به درد کلاس درس می خورند.با ظروف خالی ماست و شیر،نوشابه خانواده،قوطی پلاستیکی،لیوان شیر دانش آموزان،نی های دور ریختنی کلاس را پر از باغچه های سبز کنم.

خوب دیدن ،خوب شنیدن و خوب گفتن را پایه وسیله اصلی همه دروس قرار بدهم،بچه ها را برای گردش علمی به محل کار اولیا ببرم.

اشتباه کردن را حق دانش آموزان بدانم.از دوچرخه سرایدار و وسیله نقلیه آموزگاران مدرسه برای تدریس درس های ریاضی،علوم،انشا و اجتماعی استفاده کنم.

روشهای مشارکتی را به جای رقابتی به کار گیرم.

میکروسکوپ مدرسه را از تنهایی و انزوا بیرون بیاورم.

ازبهداشتیاران آموزشگاه و آموزشیار بهداشت مدارس فراموش نکنم.

از کیت آموزشی علوم و ریاضی مدرسه دوری نکنم.

خودم هفته ای یک بار یک صفحه گزارش انشا دیکته بنویسم.

از طرح درس روزانه و سالانه فراموش نکنم،آن ها را همیار خود بدانم.

یک زنگ خلاقیت داشته باشم.

از قاب در و پنجره میز و نیمکت دفتر ها برای تدریس مستطیل کمک بگیرم.

خلاصه آن چه در محیط اطراف به چشم می خورد می توانم برای تدریس دروس مختلف استفاده کنم.و یک یادگیری  خلاقانه در کودکان ایجاد نمایم که از کوچکترین اشیا اطراف خویش برای یادگیری و تعمیق یادگیری استفاده نموده باشم.