داستان یک ضرب المثل

 

یک خشت هم بگذار بر درش

(داستان یک  ضرب المثل)

یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکس نبود

سالها پیش عروس خانمی بود به اسم صنوبر که آشپزی را خوب بلد نبود اما دوست نداشت که کسی این موضوع را بداند و وانمود می کرد که از تمام فوت و فن های آشپزی کاملاً اطلاع دارد. اسم شوهر صنوبر مازیار بود.مادرمازیار کوفته های خوشمزه ای می پخت و مازیار عاشق کوفته های مادرش بود. صنوبر به مادرشوهرش حسودی می کرد ودلش می خواست او هم طرز پخت این نوع کوفته را یاد بگیرد. سرانجام روزی دل به دریا زد و از مادر شوهرش پرسید: شما این کوفته ها را چطوری درست می کنید؟ مادرشوهر که زن پرحوصله و باتجربه ای بود ، شروع کرد به توضیح دادن: اول گوشت را در هاون می اندازیم و می کوبیم.... صنوبر که مثل همیشه می خواست خودش را  شخص مطلعی نشان بدهد میان حرف او پرید و گفت : این را که می دانم. مادرشوهر کمی ناراحت شد ولی به روی خود نیاورد و به توضیحاتش ادامه داد: پیاز و سبزی راهم می کوبی و فلفل و نمک و ادویه  می زنی ...صنوبر دوباره گفت: خوب این را هم که
می دانستم.  مادرشوهر گفت : و بعد آب را جوش می کنی و مایه را گلوله می کنی و گلوله ها را یکی یکی در آب جوش می اندازی و....صنوبر گفت : می دانم ، بگو بعد چکار کنم؟ مادرشوهر که از این برخورد صنوبر خوشش نیامده بود خواست تا درسی به او بدهد. این بود که گفت: آخر سر یک خشت خام را به جای در، روی
 قابلمه ات می گذاری و صبر می کنی تا کوفته ها بپزند. صنوبر بازهم گفت این را هم می دانم وحرف مادرشوهرش را باور کرد. رفت تا با دست خودش برای مازیار کوفته بپزد. او با دقت کوفته ها را گلوله کرد و در قابلمه ریخت و یک خشت خام هم از داخل کوچه پیدا کرد و روی در قابلمه گذاشت. وقتی بخارآب داخل قابلمه زیر خشت پیچید ، خشت متلاشی شد و در قابلمه ریخت و غذا خراب شد. آن وقت صنوبر فهمید که با این می دانم ، می دانم گفتنهایش باعث شده که مادرشوهرش ناراحت شود واینگونه تنبیهش نماید.از آن روز به بعد این ماجرا یک ضرب المثل شده است. اگر کسی از روی خودپسندی ادعای دانستن و مهارت در کاری را نماید ، به کنایه می گویند: یک خشت هم بگذار بر درش.